تعمید (Baptism)
تعمید به‌عنوان آیین ورود به ایمان شناخته می‌شود و فیض تقدیس‌کننده را به فرد تعمید‌یافته می‌بخشد. در کلیسای کاتولیک رومی، تعمید نوزادان رایج‌ترین شکل این آیین است، اما کودکان یا بزرگسالان تعمیدنیافته‌ای که مایل به پیوستن به ایمان هستند نیز باید این آیین مقدس را دریافت کنند.
هر فرد تنها یک‌بار در طول زندگی خود تعمید می‌شود و کلیسای کاتولیک رومی، تعمیداتی را که توسط اکثر فرقه‌های دیگر مسیحی انجام شده باشد، معتبر می‌داند. در مراسم تعمید، آب مقدس معمولاً توسط کشیش بر سر فرد پاشیده یا ریخته می‌شود و هم‌زمان، تثلیث مقدس با این کلمات خوانده می‌شود:
“من تو را به نام پدر، و پسر، و روح‌القدس تعمید می‌دهم.”
گفته می‌شود که هویت قدیمی فرد در آب‌های تعمید می‌میرد و هویت جدیدی متولد می‌شود که بازتابی از مرگ و رستاخیز مسیح است. از آنجا که این آیین مقدس به‌عنوان شرط نجات در نظر گرفته می‌شود، در مواقع ضروری هر فردی، حتی اشخاصی که خود تعمید نیافته‌اند، می‌توانند شخص دیگری را تعمید دهند.
عشای ربانی (Eucharist)
عشای ربانی یا همان اشتراک مقدس، یکی دیگر از آیین‌های آغازین است و در صورت تمایل، می‌توان آن را روزانه دریافت کرد. این آیین، مرکز پرستش در کلیسای کاتولیک رومی محسوب می‌شود. اولین اشتراک مقدس یک کودک تعمید‌یافته معمولاً در حدود هفت یا هشت‌سالگی برگزار می‌شود و پیش از آن، کودک اولین اعتراف خود را در آیین آشتی انجام می‌دهد.
در طول مراسم عشای ربانی، کشیش، نان و شراب مقدس را که عناصر اصلی عشای ربانی هستند، تقدیس می‌کند. در این آیین، این عناصر از نظر ماهیتی به بدن و خون مسیح تبدیل می‌شوند. پس از آن، جماعت در یک ضیافت مقدس سهیم می‌شوند که یادبودی از فداکاری مسیح بر صلیب و بازتابی از شام آخر او با شاگردانش است. برای اطمینان از اینکه همه اعضای کلیسای کاتولیک رومی می‌توانند در این آیین شرکت کنند، خادمان ویژه غیرکشیشی آموزش می‌بینند تا عناصر تقدیس‌شده را نزد بیماران یا کسانی که قادر به حضور در کلیسا نیستند ببرند.
تأیید ایمان (Confirmation)
تأیید ایمان سومین آیین آغازین در کلیسای کاتولیک رومی است که نقش تثبیت ایمان یک فرد تعمید‌یافته را دارد. این آیین می‌تواند از سن ۷ سالگی برای کودکانی که در نوزادی تعمید یافته‌اند انجام شود، اما معمولاً در حدود ۱۳ سالگی دریافت می‌شود. برای نوکیشان بزرگسال، این آیین بلافاصله پس از تعمید انجام می‌شود.
مراسم تأیید ایمان معمولاً توسط اسقف یا کشیش انجام می‌شود و شامل دعا، برکت، گذاشتن دست بر سر فرد و مسح پیشانی با روغن مقدس (کریسم) است. در این لحظه، کشیش یا اسقف این کلمات را بیان می‌کند:
“با عطایای روح‌القدس مُهر شوید.”
این عمل فرد را به‌عنوان عضوی از کلیسای کاتولیک رومی تأیید می‌کند و نشان‌دهنده حضور درونی روح‌القدس است که به فرد قدرت ادامه زندگی در ایمان را می‌بخشد. در این آیین، یک کاتولیک ممکن است به‌صورت نمادین، نام یک قدیس را به‌عنوان حامی معنوی خود انتخاب کند.
آشتی (اعتراف) (Reconciliation)
آشتی که به‌عنوان اعتراف یا پرهیز نیز شناخته می‌شود، آیین آشتی به‌عنوان یک فرصت برای تجدید قوا و پیمان دوباره با خدا در نظر گرفته می‌شود و می‌تواند به‌طور منظم انجام شود. برخی از کاتولیک‌های رومی به‌طور هفتگی پیش از دریافت عشای ربانی در این آیین شرکت می‌کنند، در حالی که برخی دیگر فقط در فصل‌های پرهیز مانند لنز (فصل روزه) یا آدونت (آماده‌سازی برای کریسمس) به آن مراجعه می‌کنند.
آیین آشتی راهی است برای دریافت آمرزش از خدا برای گناهان که فرد گناهکار نسبت به آن‌ها حس پشیمانی واقعی دارد و او را به مشارکت مجدد با خدا و کلیسا باز می‌گرداند. این آیین فرصتی برای بازتاب خود است و از فرد می‌خواهد که مسئولیت کامل گناهان خود را بپذیرد، چه گناهان فکری و چه عملی.
در طول مراسم آشتی، گناهان به‌طور خصوصی به کشیش بیان می‌شود که به‌عنوان یک شفادهنده در فرآیند آمرزش به فرد کمک می‌کند و معمولاً اعمال پرهیز مانند نماز خاص یا اعمال جبران را برای انجام در روزهای آینده به فرد می‌دهد. در پایان اعتراف، دعای پشیمانی خوانده می‌شود و از فرد کاتولیک تازه آمرزیده خواسته می‌شود که از تکرار گناهان خود خودداری کند.
مسح بیماران (Anointing of the Sick)
مسح بیماران که پیش‌تر به‌عنوان آخرین مسح شناخته می‌شد، آیین مسح بیماران است که برای تقویت و تسلی دادن به بیماران و برای اتحاد معنوی رنج آن‌ها با رنج مسیح در طول آلام و مرگ او برگزار می‌شود. این آیین مقدس می‌تواند به افرادی که دچار بیماری یا جراحت شدید شده‌اند، افرادی که در انتظار عمل جراحی هستند، افراد سالخورده ضعیف یا به کودکان بیمار که به‌اندازه کافی برای درک اهمیت آن بزرگ شده‌اند، داده شود.
یک فرد می‌تواند این آیین را به تعداد دفعات مورد نیاز در طول زندگی خود دریافت کند و فردی که دچار بیماری مزمن است، ممکن است در صورت تشدید بیماری دوباره مسح شود. مراسم می‌تواند در خانه یا بیمارستان توسط کشیش انجام شود، که بر فرد دعا می‌کند و پیشانی و دستان او را با کریسم (روغن مقدس) مسح می‌کند. کشیش ممکن است آیین عشای ربانی را نیز به فرد بدهد اگر او نتواسته باشد آن را دریافت کند و در صورت تمایل، اعتراف را نیز بشنود.
اگر فرد در آستانه مرگ باشد، کشیش همچنین دعای ویژه آپوستولیک را در آنچه به‌عنوان آیین‌های آخر شناخته می‌شود، برگزار می‌کند.
ازدواج (Marriage)
در کاتولیسیسم، ازدواج یک آیین مقدس است که در آن یک مرد تعمید‌یافته و یک زن تعمید‌یافته از طریق وعده‌های ازدواج و هم‌زیستی مادام‌العمر به یکدیگر می‌دهند. از آنجا که در کلیسای کاتولیک رومی، ازدواج اتحاد مسیح با کلیسا به‌عنوان بدن اسرارآمیز او را منعکس می‌کند، ازدواج به‌عنوان یک اتحاد غیرقابل انحلال در نظر گرفته می‌شود.
مراسم ازدواج معمولاً در مراسم عشای ربانی برگزار می‌شود، که در آن کشیش به‌عنوان شاهد رضایت مشترک زوج عمل می‌کند. اتحاد ازدواج به‌منظور مقدس کردن هر دو نفر، یعنی شوهر و زن است، با کشیدن آن‌ها به درک عمیق‌تری از محبت خداوند. هدف از ازدواج، داشتن فرزندانی است که در تعالیم کلیسا بزرگ شوند و زندگی بارور را به‌دنبال داشته باشد.
انتخاب (مقدس) (Ordination)
انتخاب یا ترتیب مقدس یک آیین مقدس است که تنها به مردانی که به‌عنوان دیاکُن‌ها، کشیش‌ها یا اسقف‌ها منصوب می‌شوند، داده می‌شود. مانند تعمید و تأیید ایمان، این آیین به گفته‌های کلیسا یک ویژگی غیرقابل‌حذف بر روح فرد می‌گذارد.
مراسم انتخاب معمولاً در یک مراسم ویژه در روز یکشنبه برگزار می‌شود، که در آن دعا و برکت ارائه می‌شود و اسقف دست‌های خود را بر سر مرد منصوب شده می‌گذارد. در مورد انتخاب کشیش‌ها و اسقف‌ها، این عمل قدرت آیینی را برای انتخاب (برای اسقف‌ها)، تعمید دادن، تأیید ایمان، شهادت ازدواج‌ها، آمرزش گناهان و تقدیس عشای ربانی به فرد منتقل می‌کند.
دیاکُن‌ها می‌توانند تعمید دهند، شاهد ازدواج‌ها باشند، موعظه کنند و در طول مراسم عشای ربانی کمک کنند، اما نمی‌توانند عشای ربانی را تقدیس کنند یا اعتراف‌ها را بشنوند. به جز دیاکُن‌های متأهل که بازگشت به‌آن‌ها توسط مجمع دوم واتیکان ممکن شده است، تمام مردان منصوب شده باید دور از ازدواج زندگی کنند.
منابع
- دانشنامه بریتانیکا ، هفت آیین مقدس کلیسای کاتولیک 🔗
همچنین نگاهی بیندازید به:
«تفاوت‌های یهودیت و مسیحیت»
